هدف پژوهش حاضر، بررسی ارتباط سبک های ابراز هیجان و سلامت عمومی است. برای این منظور از بین دانشجویان دختر و پسر 18 تا 30 سال دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن که در سال تحصیلی 88-1387 مشغول به تحصیل بودند، 287 نفر انتخاب و با پرسشنامه های کنترل هیجانی (ECQ) ابرازگری هیجانی (EEQ)، دوسوگرایی در ابرازگری هیجانی (AEQ) و سلامت عمومی (CHG) مورد آزمون قرار گرفتند. یافته های تحقیق حاضر نشان داد که بین کنترل هیجانی و ابرازگری هیجان با سلامت عمومی دانشجویان، ارتباط مثبت معنی دار و بین دوسوگرایی در ابرازگری هیجان با سلامت عمومی، ارتباط منفی و معنی داری وجود دارد.

هدف: در این پژوهش رابطه آلکسی تیمیا با سبک های ابراز هیجان (ابرازگری هیجانی، کنترل هیجانی و دوسوگرایی در ابرازگری هیجانی) و سلامت عمومی در دانشجویان و نقش جنسیت در بروز آلکسی تیمیا بررسی شده است.|روش: در این پژوهش210 دانشجو (105 زن و 105 مرد) به شیوه نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای از میان دانشجویان دانشگاه گیلان انتخاب و به کمک مقیاس آلکسی تیمیای تورنتو و پرسش نامه های ابرازگری هیجانی، کنترل هیجانی، دوسوگرایی در ابرازگری هیجانی و سلامت عمومی ارزیابی شدند. داده ها به کمک روش های آمار توصیفی، آزمون آماری t، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون تحلیل شدند.یافته ها: آلکسی تیمیا با تمام زیرمقیاس های کنترل هیجانی ارتباط معنی دار دارد، به طوری که با بازداری هیجانی و نشخوار رابطه مثبت معنی دار (0.01>p) و با کنترل پرخاشگری و کنترل خوش خیم رابطه منفی معنی دار (0.01>p) نشان داد. هم چنین آلکسی تیمیا با سبک دوسوگرایی در ابرازگری هیجانی رابطه مستقیم معنی دار داشت (0.01>p). آلکسی تیمیا با نمره کل پرسش نامه سلامت عمومی نیز رابطه معنی دار نشان داد. میان زنان و مردان دانشجو از نظر میزان آلکسی تیمیا تفاوت معنی داری دیده نشد. نتیجه گیری: از میان آلکسی تیمیا و سبک دوسوگرایی در ابرازگری هیجانی، آلکسی تیمیا تبیین کننده قوی تری برای واریانس سلامت عمومی است. افزایش آلکسی تیمیا با کاهش سلامت عمومی همراه است.

پژوهش های زیادی نقش برون ریزی و تخلیه هیجانی را به عنوان یک شیوه مقابله با تجارب تنیدگی زا در سلامت روانی، جسمانی و اجتماعی تایید نموده اند. پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه بین ابرازگری هیجانی، مهار هیجانی و دو سوگرایی در ابرازگری هیجانی به عنوان سبک های ابراز هیجان در موقعیت های هیجانی معمولی و سلامت عمومی و بررسی تفاوت زنان و مردان در ابرازگری هیجانی طراحی شد. در این پژوهش 203 دانشجو 90) زن و 113 مرد( با روش تصادفی چند مرحله ای از بین دانشجویان دانشگاه های شهر تهران انتخاب و به وسیله پرسشنامه های مربوط به سبک های ابراز هیجان (پرسشنامه ابرازگری هیجانی و پرسشنامه دوسوگرایی در ابرازگری هیجانی کینگ و امونز و پرسشنامه مهار هیجانی راجر و نجاریان و پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ ارزیابی شدند. اطلاعات به دست آمده از طریق روش های تحلیل رگرسیون و آزمون t برای مقایسه دو گروه مستقل تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که گرچه بین ابرازگری هیجانی و سلامت عمومی رابطه معناداری وجود ندارد، ولی رابطه ابراز هیجان منفی (مولفه ابرازگری هیجانی) با سلامت عمومی معکوس و معنادار است. مهار هیجانی به طور کلی با سلامت عمومی رابطه مستقیم و معنادار دارد ولی نشخوارگری (مولفه مهار هیجانی) بالاتر به طور معناداری با سلامت عمومی پایین تر همراه است. دوسوگرایی در ابرازگری هیجانی با سلامت عمومی رابطه معکوس و معنادار دارد و بیانگر آن است که افرادی که دو سوگرایی بالاتری در ابراز هیجان هایشان دارند، سلامت عمومی کمتری خواهند داشت. همچنین زنان بیشتر از مردان هیجان هایشان را بروز می دهند. در مجموع یافته های پژوهش حاضر، بر نقش موثر سبک های ابراز هیجان در پیش بینی سلامت و بیماری و وجود تفاوت های جنسی در ابرازگری هیجانی تاکید می کند.

هدف پژوهش حاضر با هدف اثربخشی طرح واره درمانی بر دوسوگرایی در ابرازگری هیجانی و ذهنی سازی در بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی شهر شیراز در سال 1401 انجام شد. مواد و روش ها روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر شیراز تشکیل دادند که از بین آنها، 50 نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در گروه آزمایش (هر گروه 25 نفر) و گروه کنترل (25 نفر) گمارده شدند. گروه آزمایش با استفاده از طرح واره درمانی، 12 جلسه 60 دقیقه ای تحت آموزش قرار گرفتند و گروه کنترل در لیست انتظار ماندند. ابزارهای مورد استفاده در پژوهش حاضر شامل پرسشنامه شخصیت مرزی (کلاریج و بروکز، 1984)، دوسوگرایی در ابرازگری هیجانی (کینگ و امونز، 1990) و ذهنی سازی (فوناگی، 1991) بودند. تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از اجرای پرسشنامه در دو بخش توصیفی و استنباطی (تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر) انجام گرفت. یافته ها نتایج نشان داد آموزش طرح واره درمانی بر مولفه های دوسوگرایی در ابرازگری هیجانی (ابراز هیجان مثبت، ابراز صمیمیت و ابراز هیجان منفی) افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی تاثیر دارد. نتیجه گیری همچنین نتایج نشان داد آموزش طرح واره درمانی بر ذهنی سازی افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی تاثیر دارد. منطبق با یافته های پژوهش حاضر می توان طرحواره درمانی را به عنوان یک روش کارآ جهت بهبود دوسوگرایی در ابراز هیجانی و ذهنی سازی بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی پیشنهاد داد.

هدف: هدف از پژوهش حاضر مقایسۀ واکنش ­پذیری هیجانی و نظریه ذهن کودکان بر اساس سبک ­های ابرازگری هیجانی مادرانشان بود. روش: روش پژوهش توصیفی از نوع علّی-مقایسه­ ای بود و در دو گام به صورت آنلاین به انجام رسید. ابتدا با استفاده از روش نمونه ­گیری در دسترس، تعداد 105 نفر از مادرانی که نمرات آن­ها در هر یک از پرسشنامه ­های ابرازگری هیجانی کینگ و امونز (1990)، دوسوگرایی در ابرازگری هیجانی کینگ و امونز (1990) و کنترل هیجانی راجر و نشوور (1987) یک انحراف استاندارد بالاتر از میانگین به دست آمد (در هر گروه 35 نفر) به گام دوم وارد شدند. در گام دوم برای دختران 10-12 ساله این مادران پرسشنامه ­های نظریه ذهن (موریس، 1999؛ بارون-کوهن، 2001) و واکنش ­پذیری هیجانی ناک (2008) اجرا شد. داده­ ها به روش تحلیل واریانس و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته­ ها: نتایج نشان داد میزان واکنش ­پذیری هیجانی (001/0=p) فرزندانِ مادران با سبک­ های کنترل و دوسوگرایی هیجانی به ترتیب بالا­تر از سبک ابراز­گری هیجانی است و نمرات نظریه ذهن (001/0=p) فرزندانِ مادران با سبک­ های کنترل هیجانی و دوسوگرایی در ابرازگری هیجان به ترتیب پایین ­تر از سبک ابراز­گری هیجانی است. نتیجه ­گیری: تبیین یافته­ ها نشان می ­دهد که در سبک کنترل هیجانی به ­سبب سرکوب هیجانات، کودکان واکنش­ پذیری هیجانی بیشتری داشته و توانایی پردازش هیجانات در آن­ها پایین ­تر است؛ درحالی که در سبک ابراز­گری هیجانی، تعادل در ابراز هیجانات باعث می­ شود کودک از آگاهی هیجانی بالایی برخوردار بوده و بهتر بتواند با دیگران ارتباط بگیرد.

هدف از پژوهش حاضر مقایسه الکسی تیمیا و سه سبک ابزار هیجان شامل ابرازگری هیجانی، کنترل هیجانی و دوسوگرایی در ابرازگرای هیجانی در دانشجویان چهار خرده فرهنگ ایرانی (کرد، ترک، لر و فارس) است. گروه نمونه شامل 200 دانشجوی کارشناسی (50 دانشجوی کرد، 50 دانشجوی ترک، 50 دانشجوی لر و 50 دانشجوی فارس) بود که به شیوه نمونه گیری در دسترس از میان دانشجویان دانشگاه تربیت معلم تهران انتخاب شدند. به منظور بررسی آلکسی تیمیا از مقیاس آلکسی تیمیای تورنتو و به منظور بررسی سبک های ابزار هیجان از پرسشنامه های ابرازگری هیجانی، کنترل هیجانی و دوسوگرایی در ابزارگری هیجانی استفاده شد. نتایج نشان داد از لحاظ آلکسی تیمیا و سه سبک ابراز هیجان تفاوت معناداری میان دانشجویان چهار خرده فرهنگ وجود ندارد. به عبارت دیگر، دانشجویان ایرانی صرف نظر از اینکه متعلق به کدام خرده فرهنگ کرد، ترک، لر یا فارس هستند در توانایی تشخیص و توصیف هیجان ها و نیز نوع سبک ابراز هیجان تفاوت ندارند.

مقدمه: بیماری های ناگوار و کهنه بر عوامل روان شناختی بیماران اثر گذاشته به طوری که توانایی ابراز احساس و هیجان در سطح مناسب را از آنان بر می گیرد.هدف: بررسی و مقایسه نمایش و کنترل هیجانی و دوسوگرایی در ابرازگری آن به عنوان سبک های ابراز هیجان، در زنان دچار بدخیمی سینه و زنان سالممواد و روش ها: روش پژوهش مقطعی بود و نمونه ها 108 نفر از زنان همسر دار شهر رشت (54 زن بیمار و 54 زن سالم) با روش نمونه گیری در دسترس آسان استوار بر هدف انتخاب و با پرسشنامه های سبک های ابراز هیجان دربردارنده پرسشنامه ابرازگری هیجانی (EEQ) و دوسوگرایی در ابرازگری هیجانی (AEQ) و پرسشنامه کنترل هیجانی (ECQ) ارزیابی شدند. داده ها با برآورد آزمون تحلیل واریانس ANOVA برای مقایسه دو نمونه مستقل و با نرم افزار SPSS-18 واکاوی شد.نتایج: زنان دچار بدخیمی سینه در مقایسه با زنان سالم به شکل معنی دار ابرازگری هیجانی کمتری دارند (p<0.01) و در مقیاس های فرعی این متغیر (ابراز هیجان مثبت، ابراز صمیمیت و ابراز هیجان منفی) زنان بیمار به شکل معنی داری (p<0.01) ابرازگری هیجانی مثبت کمتری داشتند. در مقایسه دو گروه از نظر متغیر کنترل هیجانی نیز زنان دچار بدخیمی سینه در مقایسه با زنان سالم به طور معنی دار (p<0.01) کنترل هیجانی بیشتری داشتند و در مقیاس های فرعی این متغیر (بازداری هیجانی، کنترل پرخاشگری، نشخوار ذهنی و کنترل خوش خیم) زنان بیمار به شکل معنی داری (p<0.01) بازداری هیجانی بیشتری داشتند. نتایج پژوهش تفاوت معنی داری را در متغیر دوسوگرایی در ابرازگری هیجانی و در مقیاس های فرعی این متغیر (دوسوگرایی در ابراز هیجان مثبت و دوسوگرایی در ابراز استحقاق) با وجود نمره بالاتر زنان بیمار در مقایسه با زنان سالم نشان نداد.نتیجه گیری: ابراز هیجان نقش چشمگیری در نگهداری روابط بین فردی بازی می کند. رویارویی به واسطه روی آورد هیجانی (مانند مقابله فعال با پردازش و ابراز هیجان) می تواند منجر به پاسخ های اجتماعی مثبت و بدست آوردن پشتیبانی اجتماعی به عنوان یک سپر در مقابله با بیماری شود و سازگاری بیماران دچار بدخیمی سینه را افزایش دهد.

سابقه و هدف: در سال های اخیر یافته های پژوهشی، ریخت شخصیتی D را به عنوان یکی از عوامل زمینه ساز آسیب شناسی روانی و بیماری های جسمانی مطرح نموده اند. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه سبک های ابراز هیجان با ریخت شخصیتی D بود.روش بررسی: 306 نفر (126 نفر مذکر و 180 نفر مونث) از دانشجویان دوره تحصیلات تکمیلی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران به صورت در دسترس انتخاب شدند و توسط پرسش نامه های ابرازگری هیجانی، دوسوگرایی در ابراز هیجان، کنترل هیجانی و ریخت شخصیتی D مورد ارزیابی قرار گرفتند.یافته ها: نتایج نشان داد که از بین عوامل دوسوگرایی در ابراز هیجان، عامل دوسوگرایی در ابراز هیجان مثبت و از میان عوامل ابرازگری هیجان، ابراز صمیمیت و ابراز هیجان منفی مولفه های عاطفه منفی و بازداری اجتماعی را پیش بینی نمودند. همچنین از بین عوامل کنترل هیجانی، کنترل خوش خیم، نشخوار و بازداری هیجانی، مولفه عاطفه منفی و عامل بازداری هیجانی و نشخوار مولفه بازداری اجتماعی را مورد پیش بینی قرار دادند.نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش می توان گفت که سبک های ابراز هیجان از همبسته های رفتاری ریخت شخصیتی D می باشد. این نتایج واجد تلویحات کاربردی در زمینه عوامل خطرساز سلامت روان شناختی و جسمانی، به خصوص در زمینه ابتلا به بیماری های قلبی - عروقی است.

هدف از این پژوهش پیش بینی میزان اضطراب امتحان بر اساس سبک های ابراز هیجان دانش آموزان است. جامعه مورد مطالعه شامل کلیه دانش آموزان دختر دوره متوسطه شهر تهران در سال 1387 است. حجم نمونه طبق اصول و علمی 610 نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شد. برای جمع آوری داده ها از دو ابزار عمده: الف) پرسشنامه سبک های ابراز هیجان در سه سبک 1- پرسشنامه ابرازگری هیجانی (EEQ) کینگ و امونز 2- پرسشنامه کنترل هیجانی (ECQ) راجر و نشوور 3- پرسشنامه دوسوگرایی در ابزارگرایی هیجانی (AEQ) کینگ و امونز ب) پرسشنامه اضطراب امتحان ساراسون استفاده شد. جهت تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون رگرسیون چندگانه با استفاده از روش گام به گام، آزمون فریدمن) استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که: 1- 87.1 درصد از دانش آموزان از نظر اضطراب امتحان در سطح متوسطه و بالاتر از متوسط قرار دارند. بین اضطراب امتحان در مولفه های نگرانی و هیجان پذیری تفاوت معناداری وجود دارد. مقایسه میانگین نمرات نشان داد میزان نگرانی دانش آموزان بیشتر از هیجان پذیری است. 2- از روی نمرات سبک های ابراز هیجان می توان میزان اضطراب امتحان دانش آموزان را پیش بینی کرد. قدرت پیش بینی سبک دوسوگرایی در ابرازگرایی هیجانی بیشتر از سبک کنترل هیجانی و سبک کنترل هیجانی بیشتر از سبک ابرازگری هیجانی است.

هدف: هدف پژوهش تعیین ارتباط میان سبک های والدگری، ابرازگری هیجان، کنترل هیجان و دوسوگرایی در ابراز هیجان مادران با مشکلات رفتاری کودکان بود. روش: روش پژوهش همبستگی و جامعه آماری کلیه دانش آموزان دختر و پسر پایه سوم تا ششم 12-9 ساله مقطع ابتدایی مناطق 1، 5 و 7 شهر تهران از 5 مدرسه آفتاب آذرین، امام موسی کاظم، 13 آبان، شهید چراغی و کلام مهر به تعداد 1743 در سال تحصیلی 96-95 بود. حجم نمونه بر اساس قاعده رین 1991، تعداد 200 دانش آموز تعیین شد. سپس به روش در دسترس 102 پسر و 98 دختر که واجد ملاک های پژوهش بودند و نمره T بیشتر از 63 را از سیاهه رفتاری کودک آخنباخ 1979، کسب کرده بودند؛ انتخاب شدند. پرسشنامه ابعاد والدگری آلاباما نسخه کودک 1991، توسط کودکان و پرسشنامه ابرازگری هیجانی کینگ و امونز 1990، کنترل هیجانی راجر و نسشوور 1987 و دوسوگرایی در ابرازگری هیجانی کینگ و امونز 1990 توسط مادران تکمیل شد. برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی و رگرسیون چندگانه استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که متغیرهای پژوهش قادرند که 8/20 درصد از واریانس مشکلات رفتاری کودکان را پیش بینی کنند (494/4 =F، 0001/0 =P). در ابعاد والدگری، مشارکت پدر قدرت پیش بینی بیشتری را داشت (194/0-=β ، 009/0 =P). در ابرازگری هیجان، مؤلفه ابراز هیجان منفی (162/0 =β ، 026/0 =P)، در کنترل هیجان مؤلفه مهار خوش خیم (200/0 =β ، 009/0 =P) و دوسوگرایی در ابراز هیجان مثبت نیز توانایی پیش بینی مشکلات رفتاری را داشتند (275/0 = β ، 003/0 =P). نتیجه گیری: از آنجا که سبک های والدگری، ابرازگری هیجان و کنترل هیجان و دوسوگرایی در ابراز هیجان مادران می تواند در پیش بینی مشکلات رفتاری کودکان مؤثر باشد؛ بنابراین برای پیشگیری و درمان مشکلات رفتاری این کودکان می توان متغیرهای مذکور را نیز هدف قرار داد و سبک های والدگری و شیوه درست ابراز هیجان را به مادران آموخت.